ทุกวันสุดสุด คือจังโลกหน้าบูดใส่เฮา
งานหนักเก่าเก่า ยังหมุนรอบตัวเราวนวน
หนี้สินทางบ้านกับงานที่เฮ็ดไร้แววหลุดพ้น
ได้แต่กอดคอความจน หย่างเป็นหมู่ตอนหลังเลิกงาน
ปากท้องบ่อิ่ม แต่อ้ายยังเป็น คนยิ้มง่ายง่าย
เป็นสิ่งเดียวที่อ้าย ผลิตเองได้ใช้เคียงทางฝัน
ยามถูกเจ้านายด่า กะยิ้มบอกเพิ่นว่า ระวังโรคความดัน
พอได้ยิ้มได้หัวด้วยกัน ท่ามกลางเวียกงานเมื่อยคัก
ยังยิ้มง่ายง่าย ยังคงหายใจ กับโลกใบเก่าเก่า
ตัวช่วยยามเหงา คือหลอยมองเจ้าคนเป็นตาฮัก
เอาความเข้มแข็ง มาแลกค่าแรงแทบบ่ได้พัก
มื้อใด๋ อ้ายเมื่อยคักคัก ให้แอบคึดฮอดแนเด้อแก้วตา
อยากบอกน้องว่า อ้ายบ่แม่นก้อนอิฐก้อนปูน
ความล้ามาซูน ดู๋ดู๋เข้ากะเยาเด้หล้า
แต่ยังโชคดี งานหนักตรงนี้มีเธอเข้ามา
โลกยังหน้าบูด เจ้านายยังด่ากะมีแต่เจ้านี้ล่ะ
ที่ยังเป็นตาฮัก
ยังยิ้มง่ายง่าย ยังคงหายใจ กับโลกใบเก่าเก่า
ตัวช่วยยามเหงา คือหลอยมองเจ้าคนเป็นตาฮัก
เอาความเข้มแข็ง มาแลกค่าแรงแทบบ่ได้พัก
มื้อใด๋ อ้ายเมื่อยคักคัก ให้แอบคึดฮอดแนเด้อแก้วตา
อยากบอกน้องว่า อ้ายบ่แม่นก้อนอิฐก้อนปูน
ความล้ามาซูน ดู๋ดู๋เข้ากะเยาเด้หล้า
แต่ยังโชคดี งานหนักตรงนี้มีเธอเข้ามา
โลกยังหน้าบูด เจ้านายยังด่ากะมีแต่เจ้านี้ล่ะ
ที่ยังเป็นตาฮัก
แต่ยังโชคดี งานหนักตรงนี้มีเธอเข้ามา
โลกยังหน้าบูด เจ้านายยังด่ากะมีแต่เจ้านี้ล่ะ
ที่ยังเป็นตาฮัก